Lectori Salutem

De grootste overstroming aller tijden Eens in de zoveel tijd wordt de wereld opgeschrikt door natuurrampen, zoals aardbevingen, vulkaanuitbarstingen, overstromingen of ander natuurgeweld. Deze natuurrampen zijn een direct gevolg van de zondeval en daarom onze schuld. Zo ook de grootste overstroming die deze wereld ooit heeft getroffen, namelijk de zondvloed. Wat is het verband? Een zee van schuld Lees Genesis 7:1-24 Na de zondeval is alles anders geworden. Waar de mens eerst in liefde met God en de naasten leefde, gunt men elkaar niet langer het licht in de ogen. Soms zelfs letterlijk, zoals bij Kaïn en Abel. Maar daar blijft het niet bij. Met dat de mensheid zich vermenigvuldigde op de aarde, groeide ook het verzet tegen God (Gen. 6:1). Dit gaat zelfs zover dat het de HEERE berouwde dat Hij de mens geschapen had (Gen. 6:7). Toch is de HEERE nog genadig voor Zijn schepping. Totaal onverdiend kondigt Hij zowel de straf als de redding aan. Noach, de man van Zijn raad, mag een ark bouwen

Vermoorde (on)schuld Wat zullen Adam en Eva blij geweest zijn! Maar liefst twee zonen worden geboren. Toch duurt het geluk van deze prille ouders niet lang. Het botert niet tussen Kaïn en Abel. Het gaat van jaloezie tot haat en van haat tot moord. De mensenmoordenaar van den beginne lijkt te winnen. Er vloeit kostbaar mensenbloed. Het einde? Nee, want velen eeuwen later zal er opnieuw bloed vloeien op de heuvel Golgotha. En dat bloed geeft leven! Wat is het verband? De kinderzegen Lees Genesis 4:1-16 Zelfs na de zondeval blijft God genadig en barmhartig. Hij schenkt Adam en Eva de kinderzegen. Kaïn en Abel worden geboren. De naam Kaïn betekent ‘gekregen’. Misschien dacht Eva dat hij degene was die in Genesis 3:15 beloofd was. De naam Abel betekent ‘lucht’ of ‘ijdelheid’. Schokkend om te lezen hoe hiermee de voorkeur voor de ene zoon boven de andere wordt uitgesproken. Veel vreugde hebben de eerste ouders uit de geschiedenis van de mensheid niet gehad aan hun kinderen. Kaïn is dwars en

Pas sprak ik een jongentje op straat aan die zat te huilen op de stoep. Toen ik hem vroeg wat er was, zei hij dat hij spijt had dat hij zijn gekleurde knikkers had geruild tegen twee grote knikkers. ‘Eerst wilde ik graag ruilen’, zei hij. ‘Maar nu heb ik zo’n spijt…’  Uit dit voorbeeld blijkt maar weer hoe waar het spreekwoord: ‘Van ruilen komt huilen’ is. Toch leert de Bijbel ons dat ruilen niet altijd huilen betekent. Wie de Heere Jezus door het geloof leert kennen, zal zien dat Christus veel dingen met ons ruilt. Hij onze dood, wij Zijn leven. Hij onze zonden, wij Zijn genade. Hij onze ongerechtigheid, wij Zijn gerechtigheid. Luther noemde dit de ‘vrolijke ruil’. Van dit ruilen komt zingen! ‘Komt er dan echt geen huilen van?’ vraag je. Ja, toch wel, maar dat zijn dan tranen van blijdschap!

De ware religie Lezen: Hand. 19:21-30 Demetrius was een tevreden zilversmid. De zaken gingen goed. Van heinden en ver kwamen mensen om zijn zilveren tempeltjes te bemachtigen. Veel pelgrims wilden zo’n replica van de tempel van de godin Diana kopen om mee naar huis te nemen en er eer voor te bewijzen. De vraag was zelfs zo groot dat er meer en meer zilversmeden kwamen die deze tempeltjes gingen maken.  Maar de laatste tijd vlotte het niet zo. Meer dan eens kwam Demetrius chagrijnig thuis. Weer minder tempeltjes verkocht dan gisteren. En als je aan Demetrius vroeg hoe dit kwam, dan zei hij nors: ‘Paulus’. Die nare oproeikraaier krijgt meer aanhang! Demetrius moet met lede ogen aanzien dat de stroom toeristen naar de tempel van Diana en, nog erger, naar zijn winkel afneemt. De tempel van Diana, een van de wereldwonderen uit die tijd, opgetrokken uit prachtig wit marmer en omringt met 127 pilaren was verslagen dreigt verslagen te worden door de leer van een miezeriger mannetje.

  Geacht bestuur, beste leden van Depositum Custodi, Hartelijk dank voor uw uitnodiging om samen na te denken over wat het betekent dat de Bruidegom, de Heere Jezus terugkomt naar deze aarde. Graag wil ik van deze gelegenheid ook gebruik maken om u een compliment te geven voor het gekozen jaarthema: 'Het hart van het Christendom: Christus, de Weg, de Waarheid en het Leven'. Ik kan me geen mooier jaarthema voorstellen! Tegelijk moet ik toegeven dat ik enige schroom voelde toen mijn oud-leerling, uw abactis, met het verzoek kwam om een lezing te geven over de wederkomst van Christus. Want wie is tot daartoe bekwaam? Wie kan de schoonheid van Christus en het gewicht van Zijn wederkomst in woorden uitdrukken, laat staan op waarde schatten? Een lezing over de Persoon van Christus en over Zijn wederkomst moet daarom per definitie een doxologie, een eerbetuiging, een lofprijzing zijn. Moge de Heere ook deze lezing tot meerder eer en glorie van Zijn heilige Naam willen gebruik